|
چند چامه از این دفتر
بغل بغل ستاره
مهتاب
تنها به درون دل نقب می زند
ناهید
بر شک ها و اشک ها
شبنمی از شادی می پاشد
و در چکاچاک برگ ها
اندوه ها و گلایه ها
به تالاب های خواب می خزند
در این آبنوس و نور
من ژرف تر لذتی نجسته ام
جز آنکه
تا کرانه ها در نوا باشم
بی ماهتاب و اخترها نیز
جانم را
چراغ راه می کنم
بگذار
ساحران به تازیانه ام کَشَند
دیوان به لرزه ام
من برگ های زمین را
با دار و دشت ِ لَخت
هم آواز می کنم
و از شقایق
فواره برپای می کنم
در این گذار
هر جوی
هر کِشت
هر مَرغ
همره و همدل من است
در این بزرگ باغ ِ باردار
گشن گشن حماسه
بغل بغل ستاره
نگاهبان هر گل من است
پاسبان سایه ی من است
زیر یک سقف
بدی
از هستیِ خودبود
رهاست
تنها منم
که در مکان
بر آن چتر می کشم
در رگبار و آفتاب
گاه ِ گشودن را
با نیاز خویش
من
زیر یک سقف
همگام می کنم
تا نیک تعبیر شود
شسته شدم
پشت این پرده چه پنهان و چه حال ست به آفاق
دشت زردی ست که هم رنگ پریشانی ماست؟
بام برفی
کوه ابری
باغ برگی ز تمنای جهان؟
در پی پرسش من
خنده زد مست و رها، پرده گشای
و چه من شسته شدم
درد بی ناله نهفت
شوق با شعله شکفت
بام هر پرده و پرگار بسفت
چهره برداشت کران
روی بنمود چمنزار زمان
|
