|
از پیش گفتار کتاب برای آشنایی دوستداران با درونه ی نوشتارها
در این دفتر کوشیده ایم یادها و یادگارهایی از تنی چند هنرمند و نویسنده ی دادخواه مناطق نفت خیز در چند دهه ی گذشته را در دسترس خوانندگان نهیم. گردآورنده این برگ ها می خواست این دفتر را چند سال پیش برون دهد که بنا به گرفتاری های گوناگون به انجام آن دست نیافت. مرگ دوست و همرزم ارجمندمان دکتر هاشم بنی طرفی ما را برآن داشت که چاپ دفتر را در دستور کار خود گذاریم و علیرغم نارسایی های بسیار، آن را انتشار دهیم. امیدواریم در چاپ های آینده بتوانیم یادها و یادگارهای شمار بیشتری از هنرمندان و نویسندگان رزمنده ی مناطق نفت خیز در چند دهه ی پارینه را به خوانندگان ارمغان نهیم. در رده بندی این دفتر، سنجه ی ما توان ادبی هنرمند بوده و نه گستره ی شناسایی و دیگر ویژگی های نگارنده
با نگاهی به پاره ای از کارهای ادبی برگزیده در بخش نخست این دفتر، می توان به آسانی دریافت که در بودِ زمینه های بایسته ی اجتماعی، شماری از این اندیشه ورزان و قلم به دستان می توانستند به غنای بیشتر ادب و فرهنگ این سرزمین یاری رسانند که شوربختانه در هنگامه ی چیرگی نادانان و سودجویان بر کشورمان دست نداد، که آن هم دیرینه ی درازگاهی دارد در تاریخ تلخ ما و نیز در بی شمار کشورها
یادداشت های پایانی این دفتر که از کتاب «میان دونت»، پراکنده گزارش های انقلاب فرهنگی در خوزستان و دیگر نگاشته ها برگزیده ایم، نشان از فضای چیره ی سیاسی-اجتماعی بر مناطق جنوب در آن برش دارد، که بنا به اندوخته های نفتی-گازی فراوان، مورد یورش هدفمند نهادهای امنیتی-سرکوبگر وابسته به زراندوزان درون و برون مرزی بوده و هست
یادآوریم که جنگ هشت ساله ی ایران-عراق که به جاسازی ولاییان انجامید و «انقلاب فرهنگی» که درویدن دگراندیشان را پی داشت، بویژه خوزستان نفت خیز را به خاک و خون کشاند، که انگیزه های چندگانه و خاصه اقتصادی آن نیز، برون است از بستر این یادداشت کوتاه. تنها بدین می بَسندیم که خودکامگان زمامدار در کشورهای نفت خیز منطقه در چند دهه ی گذشته چیزی نبوده اند جز «سلاطین و خلفای نفت» دست نشانده ی کنسرن های نفتی-نظامی-مالی جهانی
در سرکوب ها و کشتارهای دیوگون دادخواهان و آزادی خواهان، سترگ سهامداران شرکت های فراملی «متهم اصلی» هستند، و مزدوران اقتصادی-نظامی-امنیتی و سیاسی-رسانه ای-اندیشکده ای آنان در کشورهای نفت خیز و متروپل، «متهم فرعی». باشد که این متهمان به «جرم جنایت علیه بشریت» در دادگاه های به راستی مردمی فراملی بازخواست شده و به کیفر پلشتی های خود رسند
این پیش گفتار را با برشی از کتاب «مقالاتی در جامعه شناسی ایران»، و نیز با آرزوی برپایی آذرکده هایی خندان (و نه گریان) در درون مان، و برافراشتن درفش «دولت سایه ی مردمی» (و نه بیرق سوگوار خرافی) پیشاپیش مان، می انجامانیم
در انقلاب بهمن طبقه ی متوسط می توانست موجب نگرانی رژیم شود، ولی ضربه ی نهایی را نمی توانست وارد کند. این بن بست با مداخله ی طبقه ی کارگر صنعتی در نیمه ی دوم سال پنجاه و هفت شکسته شد
|
